Voor de tweede editie van Dealer Talks sprak ik met Jeroen van Wrist Candy. Ik stelde hem vragen over hoe hij is begonnen, het opbouwen van relaties en succesvol zijn in de horloge-industrie. Jeroen verkoopt voornamelijk moderne stukken van gerenommeerde merken als Rolex, Omega en Panerai. Hij onderscheidt zich door zijn benaderbaarheid, oprechte vriendelijkheid en interesse in andere mensen, en zijn grote gevoel voor humor en zelfspot.
Stan: Hoe ben je begonnen met het verkopen van horloges?
Jeroen: Het begon voor mij op Horlogeforum.nl. Ik begon te denken, oh, ik vind dit een leuk spel. En, ik vind het ook leuk om horlogefoto's te maken. Ik kan gewoon een uur op mijn knieën zitten voor een fototent. Het is mijn hobby. Voordat ik mijn eigen bedrijf begon, heb ik denk ik 144 horloges gekocht en verkocht. Dus uiteindelijk ben ik al heel lang handelaar in horloges.
S: Kun je kort iets vertellen over je jeugd?
J: Ik ben vaak verhuisd, dus ik moest mezelf steeds opnieuw bewijzen. Mijn vader was streng en wilde maar één ding: dat ik een opleiding volgde, gewoon omdat hij dat ook had gedaan, en ik moest er mijn mond over houden. Die twee dingen zorgden ervoor dat ik op zoek ging naar avonturen.
S: En werd je door je ouders aangemoedigd om ondernemer te worden, of kwam het vanuit jezelf?
J: Nee, helemaal niet. Mijn moeder had geen mening en mijn vader heeft, vooral toen ik deze stap nam (namelijk het starten van Polssnoepjes), een paar keer gefronst. Mijn vader was ondernemer, hij had zijn eigen aannemersbedrijf. Hij vroeg me wel eens laatdunkend: wat verdien jij? Ik zei dan: "Ik maak mensen gelukkig."
Ik maak mensen gelukkig. Dat heb ik mijn hele carrière gedaan. Ik kom uit de horeca: dat is in wezen mensen blij maken en daar geld voor krijgen. Dat doe je ook als je een horloge verkoopt en ze zo trots als een pauw naar huis gaan. Dan heb je je klant ook blij gemaakt. Het geeft een soort kick. Ik verdien geld en ik ben onafhankelijk. Het is mijn hobby en mijn passie. Daar ben ik de hele dag mee bezig. Bovenal maak ik mensen blij.
S: Heb je naast de horloges nog een andere baan of doe je het fulltime?
J: In maart 2018 heb ik mijn baan opgezegd. Ik had een geweldige baan, maar ik zei gewoon: Ik ga voor mezelf beginnen. Toen, na zes maanden, ben ik weer parttime gaan werken. Dat lukte in eerste instantie niet, want ik moest naam maken en het kostte me gewoon geld. Ik ging niet meer op zoek naar een baan. Dat was het hele idee; ik wilde vrij zijn. Dus begon ik met heel ongeschoold, parttime werk. Ik werkte bij een vishandelaar. En dan denk je misschien: heb je daarvoor je baan opgezegd? Nou, eigenlijk wel, ja. Want in die tijd kwam alles samen. Ik reed met een busje met kratten vis naar België: naar kastelen en restaurants. Maar wat deed ik dan? Want ik ben natuurlijk nog steeds handelaar: de mensen daar vroegen erom: Oh, en wie ben jij? Ik ken u niet. Toen ben ik een kop koffie gaan drinken en heb ik gezegd: Ik doe horloges. Sindsdien heb ik een Deepsea, een Bell & Ross en nog veel meer aan deze mensen verkocht!
S: Dat is geweldig!
J: Na een tijdje stopte ik met het afleveren van die vis. Dus nu doe ik dit. Ongeveer 100 uur per week. Mensen onderschatten dat. Veel mensen denken: horloges ruilen is een leuke hobby, wat foto's maken, een website bijhouden, af en toe een klant bezoeken... Gisteravond zat ik om kwart over één nog terug te sms'en. Het gaat de hele dag door. Vragen beantwoorden, onderhandelen... Kan ik dit inruilen? Dan moet je weer onderzoek doen: wat kost het, wat is de staat? Waar kan ik hem voor verkopen? Waar moet ik hem dan voor kopen? Mensen onderschatten het.
S: Relaties opbouwen is essentieel in het bedrijfsleven. Hoe denkt u over het opbouwen van relaties in de horlogewereld?
J: Het gaat niet alleen om het geld; we zijn tenslotte ook mensen. Ik heb bijvoorbeeld een paar klanten in België, waarvan ik denk dat ze me geld kosten. Maar het zijn zulke fervente horlogefreaks. Dat zijn mensen waar je zoveel van kunt leren en ze hebben ook een enorm netwerk van mensen naar wie ze me kunnen doorverwijzen. Het kost me een half uur en ik ga ze waarschijnlijk niets verkopen. Maar netwerken is de sleutel! Ze zullen anderen vertellen: oh, dan moet je Jeroen bellen!
S: Het brengt de bal aan het rollen...
J: Uiteindelijk zijn niet alle klanten even lucratief. Maar dit zijn ook leermomenten. Soms kost het geld, leergeld. Ik ben begonnen op 9 november 2018, dus iets meer dan twee jaar geleden. 2019 was mijn eerste echte jaar. Mijn focus lag vooral op het opbouwen van een netwerk, naam maken en reviews verzamelen. Vijf sterren. Het staat zelfs in mijn logo. Ik ga gewoon voor niet minder dan vijf. Als iemand me vier sterren geeft, bel ik ze om te vragen waar ik kan verbeteren.
2020 was het jaar waarin ik de resultaten zag. Niet per se financieel. Maar in de zin dat mensen terugkomen en over je praten.
S: Wat betekent succes als ondernemer voor jou?
J: Voor mij is succes dat ik vrij ben: dat ik vrij ben in hoe ik mijn dag indeel. Ik was op zoek naar dat gevoel van vrijheid. Ik zit hier aan de steiger en drink 's ochtends vroeg een kop koffie om te zien wat de dag brengt. En het is altijd druk. Dus voor mij is succes gewoon vrijheid.
S: En is het vooral financiële vrijheid of in termen van taken en tijd?
J: Dat laatste. Uiteindelijk hoeven we elkaar geen mietje te noemen. Ik wil zelf ook gewoon een mooie Rolex kunnen kopen. Ik wil ook geld verdienen. Dat is het tweede punt. Het eerste is vrijheid. Dat ik mijn dag kan indelen, uit bed kan komen wanneer ik wil - meestal 6.30- maar ik kan uitslapen wanneer ik wil. Ik kan het gewoon doen. Succes voor mij als ondernemer is dus dat ik vrij ben om mijn dag in te delen.
S: Dat is leuk. Vind je jezelf succesvol op dit moment?
J: Nog niet. Ik zit op 80%. Want uiteindelijk kan ik mijn dag wel indelen, maar ik wil nog steeds wat meer financiële ruimte om me helemaal vrij te voelen.
S: Dus eigenlijk is succes meer financiële zekerheid hebben, maar niet per se dat als doel hebben.
J: Ja, dus financiële zekerheid op de tweede plaats, maar vooral mentale vrijheid.
S: Wat zijn volgens jou de belangrijkste vaardigheden voor ondernemers?
J: Ik denk dat creativiteit en snelle aanpassing cruciaal zijn. En daarmee bedoel ik: Als ik een consignatiehorloge heb waar ik een inruiler krijg, hoe kan ik dat dan verkopen? En als ik het van verschillende kanten bekijk, hoe kan ik het ook voor mezelf interessant maken? Dat noem ik creatief. En snel aanpassen is ook ter plekke durven zeggen: Ik doe het niet. Waarom? Ja, het voelt niet goed. Ja, die twee, en dan kom je een heel eind als ondernemer.
S: Mee eens. En welke van deze vaardigheden hebben volgens jou de grootste invloed gehad op je succes tot nu toe?
J: Creativiteit. Ik ben een creatieve denker; dat kan ik met een gerust hart zeggen. Ik ben iemand die met een helikopterview kijkt. En dat werkt nu goed voor mij. Ik word daar steeds sneller en beter in. In een fractie van een seconde denk ik: ok, wat heb ik voor me, wat kan ik ermee, hoe gaan we dat doen? Dat ik dat hele verhaal binnen een minuut in mijn hoofd heb. Dus dat is voor mij een belangrijke succesfactor geweest.
S: Ik vind het verbazingwekkend hoe je je foto's maakt en hoe je je merk overbrengt. Want het past allemaal bij elkaar en het is iets wat nog niet eerder is gedaan.
J: Ja! Ik heb geen strak kantoor; ik heb geen stijve manier van zakendoen. Ik streef ernaar echte vrienden te worden met mijn klanten, om de transacties aangenaam te maken. Het snoep past daar ook bij.
S: Kun je me vertellen over de risico's die je hebt genomen om te komen waar je nu bent? Je zei dat je je vaste baan hebt opgezegd. Zijn er nog meer dingen?
J: Ja, dat is een echt risico. Ik heb hiervoor mijn baan opgezegd - alles of niets. Dus ik heb mijn hele carrière vaarwel gezegd. Dus dat is het risico dat ik heb genomen. En ik heb mijn spaargeld erin gestoken. Alles gaat terug in de horloges. Nou ja, niet alles. Je moet natuurlijk ook uit eten kunnen gaan en mooie horloges kopen.
J: Ja, dat is mijn leven in een notendop. De onrust die ik in mijn lichaam heb, vertaal ik nu in ondernemerschap. Er is altijd nieuwe voorraad, nieuwe mensen, nieuwe uitdagingen: morgen moet ik naar Luxemburg of België, geen idee hoe dat zal gaan. Ik vertaal het naar iets positiefs. Ik ga op avontuur en dat gebeurt omdat ik dat zelf wil. Punt uit.
S: Ik vind dat een heel mooi einde voor dit interview. Het was een waardevol gesprek en ik wil je daarvoor bedanken.
Klik hieronder om Jeroen's werk te bekijken:
